به نام خدا

سلام اول از همه عید قربان رو به شما تبریک می گم  و امیدوارم هممون از فرصت های زیبای روز عرفه کمال استفاده رو برده باشیم و مورد رحمت و بخشش الهی قرار گرفته باشیم.

بله من از سفر برگشتم! زیارت مولا امیر المؤ منین و سالار شهیدان آمام حسین علیهما السلام، جای همه دوستداران و عاشقان اهل بیت (ع) خالی بود. حرم این بزرگواران و زیارت از نزدیک صفا و حال و هوای خاصی داره که توصیفش مشکله.

تا قبل از اینکه به این توفیق برسم تصوراتی در باره ی نجف، مسجد سهله، مسجد کوفه و جاهای دیگه داشتم که بعد از مشاهده به کلی عوض شد. این دو مسجد به هیچ مسجد دیگه ای شبیه نیست. اعمالشون آدم و به یاد اعمال حج میاندازه.

وجود مقام انبیا و اولیای خدا در کوفه و نجف نشون میده که از قدیمی ترین سرزمین های تاریخیه. گویا تمام تاریخ بشریت از حضرت آدم تا حالا اونجا خلاصه شده. وادی السلام با وسعت بیست و چند کیلومتر مربعی خود شهری در زیر زمین است و ساکنان آن در آسمان ها، اما افسوس که با جنایات متعددی که در آن رخ داده سلامت و امنیت خود را برای زنده ها از دست داده است!

و اما کربلا...

با کسب اجازه از آقا ابوالفضل العباس به زیارت سید و سالار شهدا نایل شدیم. اونجا دیگه احتیاج به روضه خون نداره، خواه ناخواه با دیدن پرچم سرخ گنبد و ضریح مطهر اشک ها جاری میشه . به راحتی می تونی ضریح امامو در آغوش بگیری و ببوسی و هرچی می خوای با آقا حرف بزنی. زیر قبه ی شریف همه ی دوستان و عزیزان رو دعا کردم.

هرجا زیارت یا نمازی اقامه کردم نیابت از همه ی آرزومندان زیارت رو هم نیت کردم. خدا از همه قبول کنه انشاالله.

در قسمت بعد کمی در باره مشاهداتم از اوضاع عراق خواهم نوشت. حق نگهدارتان.